FILMOTOK 🎥 BEST MOVIES & REVIEWS!

@@@@ fot. Materiały dystrybutora - UIP Amerykanie uwielbiają herosów - nie tylko komiksowych, ale także tych z krwi i kości, do których zalicza się bohater prozy Toma Clancy'ego, Jack Ryan. To już piąta ekranizacja przygód szpiega CIA i zapewne nie ostatnia, choć dziw bierze, że przerwa w adaptacjach trwała ponad dekadę ("Suma wszystkich strachów"). Czasem tak długa "banicja" działa, jak wabik - i ciekawe czy tym razem "zwerbuje" nowe rzesze widzów... W najnowszym filmie "Jack Ryan: teoria chaosu" w postać Ryana wcielił się Chris Pine, który przejął schedę po Alecu Baldwinie, Harrisonie Fordzie i Benie Afflecku. Widzom przyjdzie ocenić, jak sobie nowy Ryan radzi w tej swoistej potyczce aktorskich osobowości. Jack Ryan to młody analityk finansowy z CIA. Wysłany do Moskwy, ma za zadanie rozszyfrować spisek szykowany przez państwo rosyjskie do spółki z jednym z najpotężniejszych oligarchów - Viktorem Stazovem (Kenneth Branagh), kt

@ fot. Materiały dystrybutora - Gutekfilm "Nimfomanka" Larsa von Triera - takie filmy można lubić lub nienawidzić, ale na pewno nie sposób przejść obok nich obojętnie. Duński reżyser to największy blagier kina, przygniatający nas poszczególnymi scenami, jak stukilogramowymi odważnikami. Przy nim nasz Smarzowski to bajkopisarz. Człowiek, który "rozumie Hitlera, potępia go, ale współczuje ostatnich chwil w bunkrze" zaserwował nam wymiociny na celuloidzie ze zdjęciami wzorowanymi na Leni Riefenstahl. Jednak w dzisiejszym świecie obroni się, bo zarobi krocie, a jak wiemy język pieniądza to jedyne esperanto. Postanowiłem poczekać na drugą część filmu, by wyrobić sobie pełną opinię. Po obejrzeniu obydwu części, moja refleksja jest taka, że "Nimfomanka to artystyczny odlot - mam wrażenie, że autor szydzi z widza zdając się mówić - niby się wstydzicie,   niby się brzydzicie, a i tak w ciekawskim podnieceniu nie możecie oderwać wzroku. Przekraczanie gran

@ fot. Materiały dystrybutora - Gutekfilm Długo zastanawiałem się, co napisać o "Nimfomance" von Triera - po obejrzeniu drugiej części już wiem. Tak więc krótko, acz dosadnie. Koleś narobił na celuloid - ale niektórzy pewnie nazwą to sztuką... Ten film przekracza przede wszystkim granicę dobrego smaku - to w dużej mierze gwałt na naszych zmysłach i masturbacja pseudointelektualna autora - gościa, który nie tak dawno stwierdził, że rozumie Hitlera. Chciałoby się powiedzieć - Larsie von Trierze, kinematografio - nie idźcie tą drogą. Radomir Rek Ocena (e-oskarów): 1/6 @

@@@ fot. Radomir Rek Wojciech Smarzowski, polski guru reżyserski na miarę dzisiejszych czasów, swoim nowym filmem "Pod Mocnym Aniołem" otwiera oczy niedowiarkom. Zdaje się mówić: "to jest film o pijaństwie, przeze mnie zrobiony, i to nie jest moje ostatnie słowo!". Utytułowany reżyser, serwuje nam powtórkę z "Weselnego" i "Drogówkowego" kaca - w skleconym na podstawie powieści Jerzego Pilcha filmie, jak zwykle celnie obnaża polską zaściankowość, ściąga przybrane przez nas pozy i maski, druzgocze naszą pewność siebie wyświetlając najgorsze nawyki i zachowania. W jego ujęciu jesteśmy tradycyjnie szpetni i chyba nigdy nie przejdziemy na "drugą stronę lustra", choćbyśmy nie wiem jak bardzo chcieli znaleźć się w "krainie czarów". Wszystko z powodu polskiej mentalności, kipiącej abnegacją i dekadencją postaw ludzkich. Smarzowski to fachowiec, stroniący od fuszerki. Jednak "polityka miłości" jest mu obca. Z