FILMOTOK 🎥 BEST MOVIES & REVIEWS!

@@@@ fot. Materiały dystrybutora - UIP Niebo Tym razem mam ochotę piać z zachwytu. Darren Aronofsky   - reżyser dość kontrowersyjny i odlotowy zaskoczył i nakręcił film nad wyraz klasyczny. I w tym tkwi jego siła! Bo po prawdzie filmu klasycznego, nakręconego z takim rozmachem nie widziałem dawno. Twórca "zamyka" nas w nim, jak w arce, tworząc azyl, którego łakniemy w kinie niczym powietrza. Wszystko po Hollywoodzkiej taniości - za jedyne 130 milionów dolarów. Wysublimowane zdjęcia, genialne bliskie i świetne dalekie plany. Świat zarazem mistyczny, groźny, jak i bajeczny. To drugi film po "Grawitacji", który dowodzi, że technologia 3D znalazła chyba w końcu właściwy kierunek. Choć szczególnie polecam obejrzenie filmu w technologii 4DX wykorzystującej wszystkie zmysły, prócz smaku - bo tak naprawdę film jest smakowity, ze sporą dozą smaczków. "Noe: Wybrany przez Boga" wspaniale się rozkręca z każdą upływającą minutą. Paradoksalnie nabiera

@@@ fot. Materiały dystrybutora - Imperial Cinepix Obejrzałem bajkę dla dorosłych, a nie lubię przerysowanej, teatralnej formy. I to zapłaciłem za bilet. Brr... Cóż - trzeba się od czasu do czasu "upodlić". Moda na teatr tivi moim zdaniem się już skończyła. I choć trzeba docenić kunszt reżysera i operatorskie spokojne, wysublimowane, plastyczne kadry - to jednak film ten trąci myszką. Wynudziłem się, przysnąłem, ale pewnie nie znam się na sztuce i snobem intelektualnym w wystarczającym stopniu nie jestem. Nie dla mnie salony, splendor i sława - nie dla mnie taka zabawa... Miałem ochotę bić brawo, jak po każdym teatralnym spektaklu - dobrym czy słabym - publika wtenczas bije na bis, choćby sztuka szmirą była. Niektórzy "wyrafinowani" będą się podniecać formą - bo treści tutaj nie ma prawie żadnej. Doznałem szoku w 2014 roku -  w takiej to ten nijaki film jest zrobiony doborowej obsadzie. Lecz co to pomaga? Ani śmiesznie tu, ani prężnie, ani straszno - co

@@@@@ fot. Internet W dobie kryzysu ukraińskiego, trafiłem na film, który przypomina o widmie wojny. "Anioł śmierci" z Josefem Mengele w tle,  przenika nas do szpiku kości. Jak to jest, że kiedy pojawia się na rynku utwór naprawdę ważny to nikt o nim nie wspomina, nikt o nim nie dyskutuje. Polskie elity kulturalne i wyrafinowane media nie podejmują wątków istotnych, ponadczasowych, zapominając, iż niestety to co dobre nie "sprzeda" się samo. I w ten właśnie sposób "Anioł śmierci" przemknął niezauważony. Przyznaję umknął trochę i mnie, choć być może potrzebował kontekstu w postaci Ukrainy, żeby łatwiej było zrozumieć czym jest strach, i czym są wojenne macki, które dotykają ludzkość na wieki. Dziś istotny jest głównie marketing - sprzedać można każdy, najgorszy  chłam o ile tylko zrobi się go wystarczająco szumnym. Dziś tak "sprzedają" Putina - chyba tylko po to byśmy dygotali ze strachu i siedzieli, jak myszy pod miotłą. W mętnym szumie

@@@ fot. Radomir Rek Długo nie mogłem się zebrać do napisania recenzji "Kamieni na szaniec". Teraz już wiem dlaczego - film po prostu szału nie robi i jest po trosze rozczarowaniem. Do tej opinii potrzebowałem optyki w postaci innego polskiego filmu, który właśnie obejrzałem - "Obietnica" - ale o nim kiedy indziej...  Na początek ostrzeżenie - tekst ten może wręcz razić patosem... "Bo kiedy trzeba - na śmierć idą po kolei, jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec...". Trwa druga wojna światowa. Trzech przyjaciół Alek, Zośka i Rudy są harcerzami a zarazem maturzystami liceum Batorego w Warszawie. W myśl dewizy, którą się kierują - "Być niezwyciężonym i nie ulec - to zwycięstwo" stają przed wyborem - walczyć, by przetrwać czy walczyć z "bestią" wojny, o wolność Ojczyzny, ryzykując życie. Z dnia na dzień z dzieciaków stają się żołnierzami. Pytanie nasuwa się samo - czy przetrwają ten "obłęd"? Film nie jest

@@@@ fot. Materiały dystrybutora - Gutek Film Kocham filmy Jima Jarmuscha. To jeden z niewielu poetów kina w dzisiejszych czasach. I taki jest właśnie "Tylko kochankowie przeżyją" - poetycki, romantyczny, z bohaterami w stylu Wertera, czy w bardziej swojskim, przaśnym ujęciu - Kordiana. Dla wampirów czas nie istnieje - żyją wiecznie, dręczą się wiecznie, kierują instynktem. Inne uczucia są im obce - miłość to farsa, gdyż głód krwi zwycięża. Czas się wlecze niemiłosiernie - film doskonale wprowadza nas w nastrój krwiopijców tocząc się właśnie w takim ślamazarnym tempie. Niektórzy zarzucą temu dziełu brak fabuły, lecz ona jest, choć trudno ją nazwać przeładowaną. Są też znakomite, klasyczne, ekspresjonistyczne zdjęcia, ziarno taśmy filmowej brudne niczym dusze bohaterów. Jest też kilka smaczków - krwiopijcy korzystają z technicznych, cywilizacyjnych wynalazków, ale trudno stwierdzić autorytarnie, że są ucywilizowani. To wszystko osadza film w dzisiejszych czasach, dobi